Het is na 23 uur (lokale tijd). We zitten in een taxi. Op het dak onze fietsen, nog in de fietsdozen. Door de opengedraaide ramen houden we de dozen vast. De onderste tenminste, de bovenste kunnen we niet bij. Welkom in Zuid-Amerika! Gelukkig is het maar 1,5 km van het vliegveld naar ons hotel. Daar duiken we onmiddellijk ons bed in. Vierentwintig uur eerder rolden we in een hotel in Badhoevedorp uit ons bed en begaven ons door de eerste Nederlandse herfststorm naar Schiphol. De volgende ochtend worden we wakker van de junglegeluiden.
De dag begint met het uitpakken van de fietsen die de reis goed doorstaan hebben. Daarna moet Paul vier dikke 50 mm banden oppompen met een heel klein pompje. Wel een heel goed pompje trouwens.
We zijn hier om de beroemdste en grootste watervallen ter wereld te bekijken, op de grens van Brazilie en Argentinie. Misschien denk je: een waterval, moet je daar nu zo ver voor reizen? Maar dit is niet zomaar een waterval. Het zijn er zo’n 275 bij elkaar! Toen Eleanor Roosevelt ze ooit bezocht zou ze hebben uitgeroepen:”Poor Niagara Falls!”. Het is niet voor niets een Unesco Wereld Erfgoed.
Dat wisten we allemaal, want deze bestemming stond al heel lang op ons verlanglijstje. Maar niets bereid je voor op zo’n uitzicht. We vallen helemaal stil: aan alle kanten komt het water naar beneden. Zo ver het oog reikt een panorama van woest schuimend water dat zich honderden meters naar beneden stort, gehuld in enorme mistwolken en omlijst door nat groen. En om het af te maken hier en daar overspannen door een regenboog.
“Zijn dat Santos fietsen?”, vroeg een Braziliaan ons. Jazeker, was ons antwoord. Maar hij bleek onze fietsen dus te associeren met de voetbalclub Santos uit Sao Paolo. Dat was nogal een enorme teleurstelling voor de beste man.
Uitzicht vanaf de Braziliaanse kant. Mooi hoor!
Aan de Braziliaanse kant loopt een fietspad helemaal naar de watervallen. Dat begint dus bij dit bord en wij maar denken dat je hier dus beslist niet in mocht met de fiets ;-).
Het fietspad naar de watervallen. Verderop was het voorzien van hele mooie klinkertjes.
We kunnen er geen genoeg van krijgen en nemen alle tijd. We bekijken ze twee dagen vanaf de Braziliaanse kant, waarvan een dag op de fiets. Daarna steken we de grens over naar de Argentinie. Vanaf daar is het uitzicht weer heel anders, misschien nog wel mooier.
Zonder blikken of blozen stempelden de Brazilianen ons paspoort. De grens met Argentinie ligt binnen handbereik.
Nog net niet in het land van La Reina Maxima
En we zijn in Argentinie bij het drielandenpunt. LInks Paraguay waar we nog naar toe gaan en rechts Brazilie waar we net vier dagen waren.
We maken nog een wandeling door de jungle. De poema’s en panters komen we gelukkig niet tegen, wel de meest prachtig gekleurde vlinders en vogels.
Ook bij de Argentijnen komt veel water naar beneden…
Heel veel water…
Tijd genoeg om mooie vogeltjes te kijken
Vandaag hebben we afscheid genomen van de watervallen. Morgen nog wat voorbereiden en dan begint het echte werk: we gaan fietsen. Er is een hittegolf voorspeld, terwijl dit normaal al het warmste gedeelte van Argentinie is. Onze volgende stop wordt de Missiones, verder naar het zuiden. Daarover de volgende keer meer.
P.S. weet iemand waar je hier pindakaas kunt kopen? Dit is het eerste land waar we deze eerste levensbehoefte nog niet hebben kunnen vinden :). Zelfs in Iran en China stonden de potten grijpklaar in de supermarkt.
