Gauchito wie?

Wachtend in Mendoza op ons vlucht naar huis hebben we tijd om terug te blikken. Op de vraag wat ik als typisch Argentijns heb ervaren, antwoord ik: “Gauchito Gil!”. Honderden keren zagen we een aan hem gewijd altaartje langs de weg. En aangezien het onderweg echt niet voortdurend spannend is,…

Lees meer…

Op weg naar de (s)top

Aan het einde van het vorige bericht kon je het lezen: de besneeuwde topppen van de Andes oefenen een bijzondere aantrekkingskracht op ons uit. Om die reden rijden we  na twee saaie dagen in het saaiste stadje van deze reis (San José de Jachal) niet de directe en makkelijke route…

Lees meer…

Dino’s en Santos

Vanwege een voorspeld hittegolfje, 42 graden in de schaduw, blijven we een dag langer in Chilecito. Om 10 uur is het al 35 graden, dus die 42 is vast wel gehaald. Wij hebben het niet meer gecheckt: we zetten de airco lekker hoog in ons appartement. De volgende dag beklimmen…

Lees meer…

Een aflopende zaak

Net iets voor Cafayate bereiken we het asfalt. In het vorige bericht heb je kunnen lezen hoe aangenaam dat was, om weer schijnbaar moeiteloos over een glad wegdek te fietsen. Cafayate blijkt een aangenaam stadje te zijn dat zich vooral profileert als het wijncentrum van de regio. Overal kun je…

Lees meer…

Van de puna naar de pizza

In San Antonio, een stoffig dorpje op 3775 m op de puna, hebben we twee dagen heerlijk uitgerust. Helemaal niks gedaan, behalve een taxi regelen naar de top van de hoogste bergpas van Zuid-Amerika. Wijs geworden van onze laatste poging een hoge pas op te fietsen (die was ” slechts”…

Lees meer…