800 km, 13 uur, 2 fietsen, 1 bus

Voor vrijwel elke fietser in het enorm uitgestrekte Argentinie komt vroeger of later het noment dat er keuzes gemaakt moeten worden. Fiets ik honderden kilometers verder langs een saaie, drukke en gevaarlijke weg of maak ik gebruik van het openbaar vervoer om naar een nieuw interesssant gebied te reizen. Openbaar vervoer betekent hier altijd: reizen met de luxueuze Argentijnse langeafstandsbussen. Dubbeldekkers, met ruime vliegtuigstoelen en veel ‘inflight’ service. Die grote bussen hebben echter verdraaid weinig bagageruimte. En dat was nou net het knelpunt van onze reis van Resistencia naar Salta, 800 kilometers naar het westen.

 

Van Resistencia naar Salta dat is ruwweg van Amsterdam naar Muenchen. Over een smalle kaarsrechte weg. Onderweg een eindeloze vlakte met struikjes en af en toe een dorpje.

 

Blader maar door reisverslagen van fietsers en je leest al snel dat het meenemen van een fiets, laat staan twee, in zo’n bus vrijwel altijd een hoofdpijndossier is. Soms lukt het maar soms ook niet.

Wij hebben echter geluk: in Resistencia logeren wij in Hotel Casa Mia. Prima hotel met nette kamers maar ook met een geweldige service van het hotelpersoneel. Als wij aan receptionist Matthias vragen hoe we  de busreis met twee fietsen het beste kunnen aanpakken worden we werkelijk enorm goed geholpen.

Matthias zelf gaat na werktijd met ons naar het busstation om de kaartjes te kopen. “No hay problemas”, melden ze aan het loket. Als we de boel maar een beetje inpakken en kleiner maken komt het allemaal goed ;-). De loopjongen van het hotel wordt er opuitgestuurd om een paar meter karton te kopen en  wij scoren bij de grote Carrefour supermarkt een grote rol stevig ducttape.

nieuw model: de Santos Travel Compact

De volgende ochtend helpt het  hotelpersoneel mee met inpakken. “Nee de fietsen moeten eerst schoon”, meent Matthias en laat de hogedrukspuit aanrukken. En natuurlijk gaat ie ‘s avonds mee naar het busstation waar de snelbus naar Salta om 22:00 uur vertrekt.

Daar wordt het nog even spannend: bij het bagageloket melden ze nu ineens dat we helaas maar 1 stuks bagage van 15 kilo mogen meenemen. We hebben echter tien fietstassen plus twee fietsen. Over het gewicht zwijgen we wijselijk. Het lijkt nog echt spannend te worden of de fietsen mee  kunnen.

Tot de bus komt. Er verschijnen uit het niets twee  in blauwe stofjasen gehuldde bagagemannetjes die de Travel Lites op een steekwagentje schuiven. Ze rukken een bagageluik van de enorme bus open, schuiven alles wat er al ligt aan de kant en proppen er  binnen een paar seconden de twee ingepakte fietsen in. “Je moet ze wel 400 pesos (20 euro) geven”, zegt Matthias. Alle andere tassen verdwijnen in hetzelfde tempo in de bus.

alles verdwijnt in de bus

Wij kunnen instappen en onze bussinessclass fauteuils in slaapstand ver achterover laten zakken. Pfoeh, busreizen met fietsen is in Argentinie eigenlijk nog veel vermoeiender dan alleen maar fietsen. En of we het zonder de hulp van Matthias gered hadden? Matthias, in elk geval superbedankt! Muchas gracias!!!

 

 

 

Comments are closed.